NEO KARABI

Σάββατο, 19 Νοεμβρίου 2011

ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΔΕΚΑ ΜΗΝΕΣ: ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Αν ποτέ υπήρξε μια επιτακτικότερη ανάγκη σωφροσύνης των ελλήνων είναι η περίοδος των επικείμενων μηνών. Αυτή στη στιγμή που γράφω αυτό το σημείωμα υπάρχει μια ασυνήθης ηρεμία και ίσως αισιοδοξία στην Ελλάδα. Τουλάχιστον έτσι φαίνονται τα πράγματα στα ΜΜΕ. Ο νέος πρωθυπουργός φαίνεται να χαίρει της εμπιστοσύνης τόσο στο εξωτερικό όσο και του κόμματός του αλλά και πολύ πιο σημαντικό και της αντιπολίτευσης. Η παρουσίαση του νέου προϋπολογισμού φαίνεται να είχε σχετικά καλό αντίκτυπο πάντα για τα ελληνικά δεδομένα. Οι αισιόδοξες δηλώσεις του υπουργού οικονομίας λίγο παρατραβηγμένες αλλά μπορεί ίσως να είναι κατάλληλες για  την κατάσταση που επικρατεί στη Ελλάδα τους τελευταίους 15 με 20 μήνες. Καλό είναι να αρχίσουν να βλέπουν οι έλληνες ένα φως στο τέλος του τούνελ που δεν είναι ένα τραίνο χωρίς φρένα που έρχεται κατά πάνω τους αλλά είναι ένα λαμπερό ξέφωτο.       

Για να βγει στο λαμπερό αυτό ξέφωτο  η χώρα θα πρέπει οι πολιτικοί που δημιούργησαν το τούνελ να τα «βρουν» μεταξύ τους και να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους και τις ενέργειες τους σε έναν κοινό σκοπό: να διασφαλίσουν την παραμονή της χώρας στη Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Ευρώ.  Οι ενέργειες ενός μεγάλου μέρους της αντιπολίτευσης που οδήγησαν στην υποστήριξη της νέας κυβέρνησης στο μεγάλο αγώνα εξασφάλισης της αναγκαίας συνέχισης της δανειοδότησης της χώρας και της βοήθειας των εταίρων μας είναι πράγματι ένα πολύ καλό σημάδι. Τελικά μετά από τόσα χρόνια αλλεπάλληλες συγκρούσεις μεταξύ των μεγάλων κομμάτων η συγκατάβαση της αντιπολίτευσης είναι μια ένδειξη ότι οι έλληνες πολίτικοί φαίνεται να δείχνουν την ωριμότητα και ψυχραιμία που ταιριάζει σε έναν λαό με τη παράδοση των ελλήνων.

Το να αναγνωρίσει κανείς τις ευκαιρίες είναι φυσικά καλό. Εκείνο που τις κάνει χρήσιμες όμως είναι η εκμετάλλευσής των. Με άλλα λόγια οι έλληνες πολίτες, και ιδιαίτερα οι πολιτικοί, θα πρέπει να καρπωθούν των ευκαιριών που παρουσιάζονται. Η βασικότερη προϋπόθεση για μια καλή και εποικοδομητική εκμετάλλευση της ευκαιρία που παρουσιάζεται είναι μια αλλαγή της νοοτροπίας του κάθε έλληνα. Μερικοί πολιτικοί έχουν κάνει ήδη ένα αρκετά θαρραλέο βήμα: έπαψαν να λένε ΟΧΙ στις προτάσεις των αντιπάλων των.  Το επόμενο βήμα είναι να μάθουν οι πολιτικοί ναι λεν ΟΧΙ στις παράλογες απαιτήσεις του λαού.

Μια Ανορθόδοξη Κοσμοαντίληψη

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα με κατηγορήσουν για παράνοια. Ίσως να έχουν λίγο δίκιο αλλά συμφωνώ απόλυτα με τον πρώην διευθυντή της Intel, Andrew Grove που ισχυρίστηκε στο βιβλίο που έγραψε το 1996  Only the Paranoid Survive, μόνο οι παρανοϊκοί επιβιώνουν. Από καιρό τώρα με βασανίζει η έμμονη ιδέα ότι ο άνθρωπος τα τελευταία πενήντα χρόνια έχει πέσει σε μια παγίδα που θα μπορούσε να τη περιγράψει κανείς ως μια FAUSTIAN ΣΥΜΦΩΝΙΑ.  Σύμφωνα με την  παραδοσιακή Χριστιανική αντίληψη η συμφωνία είναι μεταξύ ενός προσώπου και  του Σατανά στον οποίον το άτομο προσφέρει την ψυχή του σε αντάλλαγμα των διαβολικών ευνοιών. Οι  εύνοιες αυτές ποικίλλουν αλλά τείνουν να περιλάβουν τη νεότητα, τη γνώση, τον πλούτο, ή τη δύναμη. Έτσι πιστεύω ότι ο άνθρωπος παρέδωσε τη ψυχή του στο κράτος ως αντάλλαγμα όλο και περισσότερων παροχών.

Ως γνωστό μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο το κράτος στις γνωστές και παραδοσιακές παροχές, όπως ελεύθερη παιδεία και ασφάλεια, πρόσθεσε μερικές περιορισμένες κοινωνικές παροχές όπως ιδιαίτερη μεταχείριση των θυμάτων πολέμου. Σιγά αλλά σταθερά ο άνθρωπος άρχισε να απαιτεί όλο και περισσότερες «εύνοιες» από το κράτος. Οι βουλευτές προσέλαβαν όλο και περισσότερους υπαλλήλους για να «εξυπηρετήσουν» τους ψηφοφόρους τους. Η βουλή ψήφιζε καθημερινά νέους νόμους που ευνοούσαν μια συγκεκριμένη κατηγορία πολιτών. Οι κατηγορίες αυξάνονταν με κάθε καινούργιο νόμο που ψηφίζονταν. Τα επιδόματα για τα λεγόμενα βαριά επαγγέλματα αυξάνοντα εκθετικά. Οι πρόωρες συντάξεις για καρδιοπαθείς τινάχτηκαν στα ουράνια. Οι πολύτεκνοι, οι εκ του εξωτερικού μετοικούντες, οι μετανάστες εκ του ανατολικού μπλοκ κυκλοφορούσαν Μερσεντές, Audi, VW, και BMW με κόκκινες πινακίδες, έπαιρναν προνομιακές άδειες για ταξί, λεωφορεία, φορτηγά και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που ισχυρίζονταν ότι δεν προλάβαιναν τη δουλειά στο οκτάωρο, έπαιρναν «υπερωρίες», συνήθως πλασματικές!   

Η εισαγωγή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) το 1981 επιτάχυνε την ανθρώπινη συνήθεια ζήτησης ή ακόμη και απαίτησης βοήθειας από την μαμά Ελλάδα. Τα τεράστια κονδύλια που κατέφταναν στη Ελλάδα από τις Βρυξέλλες άνοιξαν τη όρεξη για κάθε είδους «επιχειρηματικότητας.» Φυσικά όλα αυτά  τα εκατομμύρια διαχεόταν μέσω του κράτους πράγμα που δεν διέφυγε τη προσοχή του πολίτη αλλά ούτε και του πολιτικού.  Μια καλή σχέση με τον πολιτικό εγγυόταν μια σίγουρη θετική έκβαση των απαιτήσεων του πολίτη. Έτσι κατ’ αυτόν τον τρόπο η σχέση μεταξύ του πολίτη και του κράτος έγινε μια σχέση εξάρτησης του πρώτου από το δεύτερο. Οι τεράστιες εισροές χρημάτων από την ΕΟΚ δημιούργησαν μια κοινωνία στην οποία το εκατομμύριο έγινε χιλιάρικο και το χιλιάρικο κατοστάρικο. Το κακό είναι ότι αυτή η νοοτροπία του να τρέχει ο πολίτης στο κράτος συνεχίστηκε και όταν ακόμη τα κονδύλια είχαν αρχίσει να «στερεύουν». Το κράτος μη δυνάμενο να πει το ΟΧΙ στους πολίτες, ίσως επειδή φοβόνταν οι πολιτικοί ότι θα έχαναν τη δουλειά τους, άρχισε να δανείζεται χρήματα από τη διεθνή χρηματαγορά. Και έτσι σιγά-σιγά αλλά σταθερά φτάσαμε εδώ που είμαστε: χρεωκοπημένοι!

Τι μέλει γενέσθαι!

Όλα ξεκινάν από το πολίτη. Ξέρω ότι ο πολίτης θέλει να δει τους πολιτικούς να αλλάξουν. Μα αυτό έχει δοκιμαστεί επανειλημμένα. Τα τελευταία δέκα χρόνια ο έλληνας έχει πάει στις κάλπες για να εκλέξει τους αντιπροσώπους του περίπου πέντε φορές. Οι δυο τελευταίες κυβερνήσεις είχαν μια θητεία λιγότερο από τρία χρόνια η καθεμιά. Το παράδοξο είναι ότι οι τελευταίες κραυγές πανηγυρισμού εκλογής της νέας κυβέρνησης που αντικατέστησαν τις  κραυγές οργής για την παλιά γίνονται τώρα φωνές των διαδηλωτών εναντίον της ΝΕΑΣ κυβέρνησης. Αρχίζει να αναρωτιέται κανείς κάτι δεν πάει καλά εδώ. Ή στραβή είναι η θάλασσα ή στραβά αρμενίζουμε. Η δική μου γνώμη, σαν κάποιος που έχει τη πολυτέλεια να βλέπει τα πράγματα από μακριά με μια εμπειρία των εβδομήντα και χρόνων, είναι ότι ο έλληνας πολίτης αρμενίζει στραβά. Ο έλληνας πολίτης θέλει πάντα όλο και πιο πολλά ενώ δεν είναι διατεθειμένος να δώσει πολλά. Ο έλληνας πολίτης θέλει και το σκύλο χορτάτο και το πιάτο γεμάτο. Ο έλληνας πολίτης δεν έχει μάθει τη σημασία της λέξεις ΑΡΚΕΤΑ. Ξέρει το μέγιστο και το ελάχιστο αλλά όχι το αρκετό. Ξέρει ότι αν πάρει τα πεζοδρόμια κερδίσει από το κράτος τη μέγιστη απολαβή με την ελάχιστη προσπάθεια. Το γεγονός ότι πρέπει να υπάρχει μια εξίσωση των δυο, δηλαδή, η παραγωγικότητα, τον διαφεύγει ή δεν θέλει να την δεχτεί. Φυσικά αυτό δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό πρόβλημα. Συμβαίνει σε όλον σχεδόν σ’ όλο το κόσμο αλλά στη Ελλάδα είναι κάτι παραπάνω.   

Ο Thomas J. Sargent, Nobel prize-winning Economist 2010 έδωσε την παρακάτω απάντηση σε μια συνέντευξη στο περιοδικό  Bloomberg Businessweek, Νοέμβριος 20 14-Νοεμβρίου, 2011,

«Το ενδιαφέρον μου είναι πώς οι κυβερνητικές πολιτικές βελτιώνουν τις εκβάσεις για τον πληθωρισμό και την απασχόληση, και τις ανταλλαγές μεταξύ της αποδοτικότητας και της ισότητας. Πολλά από αυτά που συμβαίνουν σήμερα σχετίζονται με την πολιτική, αν και η πολιτική σχετίζεται με το πώς πρέπει να αντιμετωπιστούν τα οικονομικά. Υπάρχει μια θεμελιώδης αλήθεια που ο καθένας μας πρέπει να καταλάβει: Ό,τι η κυβέρνηση ξοδεύει το κοινό θα πληρώσει αργά ή γρήγορα, είτε με φόρους είτε με πληθωρισμό είτε με χρεοκοπία λόγω αβάσταχτου δημοσίου χρέους.»  

Μήνυμα πρώτο λοιπόν αγαπητέ συμπατριώτη είναι μείωσε τις απαιτήσεις σου και ταυτόχρονα αύξησε τις προσπάθειές σου. Αν θέλεις να έχεις τις αμοιβές των βόριων θα πρέπει να έχεις και τη παραγωγικότητα των. Δεν μπορεί να έχεις 60% την απόδοση του βόριου και να ζητάς 100% της αποδοχής του. Υπάρχει μια βασική αρχή στα οικονομικά που λέει ότι αποδοχές που είναι δυσανάλογες προς την απόδοση οδηγούν στο πληθωρισμό, δηλ., μείωση της αγοραστικής αξίας του μισθού του εργαζόμενου. 

Μήνυμα δεύτερο θα πρέπει να δώσεις για να πάρεις. Με άλλα λόγια αν θέλεις να έχεις ορισμένες παροχές θα πρέπει να συνεισφέρεις σε αυτόν που σου προσφέρει τις παροχές. Με απλά λόγια δεν μπορείς να απαιτείς τζάμπα ποιοτική παιδεία ή ιατρική περίθαλψη από το κράτος όταν δεν πληρώνεις τους φόρους σου και τις συνδρομές σου που είναι η μοναδική πηγή εσόδων του κράτους. Ενάρετοι πολίτες εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. 

Μήνυμα τρίτο ενάρετοι πολίτες αργά ή γρήγορα θα δημιουργήσουν και ενάρετους πολιτικούς. Δεν είναι δυνατόν να αναμένουμε έναν μη ενάρετο πολίτη να γίνει αυτόματα ενάρετος επειδή τώρα έχει γίνει ένας δημόσιος λειτουργός. Απεναντίας ο μη ενάρετος πολίτης τώρα που έχει το αξίωμα θα το χρησιμοποιήσει για να ικανοποιήσει ό,τι κακές συνήθειες είχε αλλά δεν ήταν σε θέση να τις ικανοποιήσει καθόσον ήταν απλός πολίτης.       

Μήνυμα τέταρτο βαλε τέλος στις απεργίες και διαδηλώσεις. Αρκετά υπέφερε ο κοσμάκης τα τελευταία είκοσι με τριάντα χρόνια. Αρκετά ανέχτηκε ο απλός, δηλ., μη συνδικαλισμένος, πολίτης τις διακοπές ρεύματος, συγκοινωνιών, δημοσιών και ιδιωτικών υπηρεσιών. Όχι δεν έχεις το δικαίωμα αγαπητέ συμπατριώτη να εγκλωβίσεις τον υπερήλικο πολίτη μέσα στον ανελκυστήρα επειδή η κοινωνία σου έδωσε το προτέρημα να είσαι κοντά στον ηλεκτρικό διακόπτη. Επίσης είναι απάνθρωπο να μπλοκάρεις το ασθενοφόρο με το ταξί σου ή το φορτηγό σου επειδή το κράτος πρέπει να συμμορφωθεί με τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη  απελευθέρωση των «κλειστών επαγγελμάτων» και κατά συνέπεια η αγορά των αδειών έχει αλλάξει ριζικά. Η επιλογή σου για επένδυση σε ταξί, φορτηγό ή λεωφορείο δεν είναι διαφορετική από μια επένδυση στο χρηματιστήριο όταν ο δείκτης του  ΧΑ ήταν 5,000 στα τέλη της δεκαετίας του 1990 που σήμερα είναι γύρω στα 700.     

Εν κατακλείδι αγαπητέ συμπατριώτη θα πρέπει να καταλάβεις ότι όλα τα πάρτι έχουν αργά ή γρήγορα ένα τέλος. Όλοι μας συμμετείχαμε σε ένα λαμπερό και μακροχρόνιο πάρτι τριών δεκαετιών από το 1981 μέχρι το 2011. Όλοι μας τραγουδούσαμε και χορεύαμε στους ήχους της Γλυκερίας «Τι τα θέλεις τα λεφτά… να τα κάψεις τι τα θες… τα λεφτά είν δανικά χέρι αλλάζουν τακτικά να τα κάψεις τι τα θες μήπως τάχες κι από χθες…» Δυστυχώς μερικά από τα «χέρια» που έδινα τα λεφτά δεν ήταν «δικά» μας και τώρα έρχονται και τα ζητούν πίσω. Και το κακό είναι ότι αυτά τα χέρια δεν καταλαβαίνουν και τη γλώσσα μας όταν εμείς κραυγάζουμε στα πεζοδρόμια «δεν πληρώνω… δεν πληρώνω.» Τώρα θα πρέπει να αλλάξουμε το ρεφραίν και να λέμε «δεν ΜΠΟΡΩ να πληρώσω…»

Τι Πρέπει να Κάνουν οι Πολιτικοί

Οι πολιτικοί θα πρέπει και αυτοί να γίνουν ενάρετοι. Ο ελληνικός λαός δεν τους επέλεξε να μαζεύονται στη Αθήνα και να παίζουν τα κοκόρια, δηλ., να προσποιούνται ότι μαλώνουν αποκαλώντας τους αντίπαλους των κλέφτες και απατεώνες στη τηλεόραση για τα μάτια του  κοσμάκη στα χωριά και μετά να το γλεντάν στα ποδαράτα… στη Βουκουρεστίου. Ο κοσμάκης τους επέλεξε για να βρουν λύσεις στα προβλήματα που τους μαστίζουν. Να δημιουργήσουν πλάνα και προγράμματα που θα προωθήσουν την δημιουργία και ανάπτυξη επιχειρήσεων και οργανισμών που θα διευκολύνουν τη επιβίωση και ευημερία του λαού.

Έτσι αγαπητοί αρχηγοί των κομμάτων, συμπολίτευσης, αντιπολίτευσης, μεγάλων και μικρών κομμάτων για τους επικείμενους δέκα μήνες βάλτε τις ουρές σας κάτω από τα σκέλια σας, καταπατήστε τον εγωισμό σας και τις φιλοδοξίες σας και συμπεριφερθείτε σαν ώριμοι άνθρωποι. Βάλτε σαν απώτερο στόχο τη δημιουργία ενός ενάρετου κράτους. Ενός κράτους με νόμους που θα είναι εφαρμόσιμοι και που θα εφαρμόζονται από όλους τους πολίτες συμπεριλαμβανόμενων και των ιδίων των εαυτών σας.   Πάνω απ’ όλα  καταργείστε όλα τα «καλούδια», όλες τις διακρίσεις, ορισμένων προνομιακών τάξεων συμπεριλαμβανομένων και των ιδίων. Στη σημερινή, θεωρητικά τουλάχιστον, εξισωτική ελληνική κοινωνία δεν υπάρχουν περιθώρια για «εξαιρέσεις.» Όλοι το ίδιο είμαστε σε τούτον το κοσμάκη …Λαός και Κολονάκι!      

Έτσι κύριοι αρχηγοί της αντιπολίτευσης βάλτε λίγο νερό στο κρασί σας και καλμάρετε τις κραυγές σας για «γρήγορες εκλογές.» Χρησιμοποιήστε τους επόμενους δέκα μήνες για την ανακαίνιση και στεγανοποίηση του καραβιού Ελλάδα. Κάντε το καράβι «ταξιδιάρικο» και βάλτε το σε μια νέα και αξιόλογη ρότα. Ένα τέτοιο καράβι θα είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσατε να κάνετε στους εαυτούς σας όταν τελικά πετύχετε αυτό που τόσο επιθυμείτε: τη ανάληψη της εξουσίας. Ένας καλός καπετάνιος έχει πάντα μια επιθυμία: να κυβερνά ένα ασφαλές και καλοτάξιδο καράβι. Ναι κύριε Σαμαρά αν πράγματι πιστεύετε ότι είστε ο καλύτερος καπετάνιος από όλους τους άλλους κάντε το καλύτερό σας στους επόμενους δέκα μήνες να «σκαρώσετε» ένα καλοτάξιδο καράβι και να ενημερώσετε τους συμπολίτες σας σχετικά με το λιμάνι που κυβερνάτε το καράβι και την συγκεκριμένη ρότα που θα ακολουθείστε. Μόνο έτσι θα σας χαρίσει ο ελληνικός λαός τη ψήφο του!  Το να επιμένετε για γρήγορες εκλογές που θα συγκριθείτε με τα άλλα κόμματα στη κατάσταση που είναι η Ελλάδα σήμερα μου θυμίζει αυτό που κάποτε είπε το περιοδικό Economist για το πόλεμο μεταξύ Ερέτριας και Αιθιοπίας: Two Bold Men fighting over a comb, Δυο φαλακροί τσακώνονται για μια χτένα!                   

THE ELEPHAN IN THE ROOM

Ο ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ 

Πέμπτη, 10 Νοεμβρίου 2011

Ο Ελέφαντας στο Δωμάτιο

Υπάρχει μια έκφραση που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί όταν θέλουν να περιγράψουν μια κατάσταση στη οποία όλοι ξέρουν ότι υπάρχει ένας Ελέφαντας στο δωμάτιο αλλά όλοι προσποιούνται ότι δεν τον βλέπουν ή απλά τον αγνοούν. Η έκφραση είναι "Ο Ελέφαντας στο Δωμάτιο". Είμαι σίγουρος ότι ο κύριος Παπαδήμος, που μόλις αποδέχτηκε το ρόλο του Πρωθυπουργού, τον ευχόμαστε Good Luck!, ξέρει την σημασία της έκφρασης. Σαν ένας καλός συμπατριώτης, συνάδελφος, αλλά ολίγον τι μεγαλύτερος, παίρνω το θάρρος και του προσφέρω μερικές συμβουλές.

Η πρώτη και κυριότερη συμβουλή είναι να αναγνωρίσει και να περιγράψει στους συμπατριώτες μας τον Ελέφαντα. Για συντομία θα του δώσουμε το όνομα Η Διοίκηση. Για να γίνει η αναλογία του Ελέφαντα με τη Διοίκηση αντιληπτή μερικές πληροφορίες για τον Ελέφαντα είναι απαραίτητες. Ο Ελέφαντας είναι το μεγαλύτερο ζώο στη γη. Το νεογέννητο ζυγίζει 105 κιλά. Συνήθως ζει γύρω στα 50 με 70 χρόνια. Ο μεγαλύτερος ελέφαντας σκοτώθηκε στην Αγκόλα το 1955 και ζύγιζε 11,000 κιλά. Ο ελέφαντας είναι ζώο φυτοφάγο και ξοδεύει μέχρι 16 ώρες την ημέρα τρώγοντας φυτά. Το πεπτικό του σύστημα χωνεύει μόνο ένα 40% γι’ αυτό το λόγο ένας ενήλικος ελέφαντας καταναλώνει 140 με 270 κιλά τροφή τη ημέρα. Κατά συνέπεια, όπως βλέπουμε στα κινηματογραφικά έργα, απ’ όπου περάσει ο ελέφαντας αφήνει πίσω του τσακισμένα δένδρα και καταπατημένο έδαφος. Το κυριότερο πλεονέκτημα του ελέφαντα είναι ότι δεν έχει αρπακτικούς «εχθρούς».

Στη περίπτωση της Ελλάδας ο ελέφαντας στο δωμάτιο είναι το Κράτος με τα τρία όργανά του δηλ., τη Βουλή το νομοθετικό όργανο, τη Κυβέρνηση το εκτελεστικό όργανο και τη Δικαιοσύνη. Από περιέργεια ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στα δυο πρώτα όργανα δηλ., τη Βουλή και την Κυβέρνηση μόνο. Η ελληνική βουλή έχει 300 βουλευτές και 18 Υπουργούς. Επίσης η Ελλάδα έχει 25 Ευρωβουλευτές. Όλοι αυτοί οι βουλευτές και υπουργοί έχουν καταπληκτικά προνόμια. Οι υπερβολικοί μισθοί και οι δεκάδες άλλες αποδοχές όπως τα πολυτελή αυτοκίνητα και τα πλουσιοπάροχα γεύματα και ταξίδια αποτελούν πραγματικά σκάνδαλα. Ο ελέφαντας-κράτος στην Αθήνα, και όχι μόνο, καταβροχθίζει καθημερινά τεράστιες ποσότητες δένδρων και φυτών που οι έλληνες πολίτες φυτεύουν με τον ιδρώτα τους.

Ναι κύριε Παπαδήμο ο ελέφαντας δημόσιο είναι υπερβολικά δυσανάλογος προς το περιβάλλον μέσα στο οποίο βοσκάει. Η συμβουλή μου λοιπόν είναι στο ίδιο πνεύμα με αυτή που έδωσα στον κύριο Καραμανλή όταν για πρώτη φορά ως πρωθυπουργός θα έκανε τα παραδοσιακή ομιλία στην έναρξη της Διεθνής Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Αν εγώ ήμουν στη θέση  σου, και δόξα το θεώ δεν είμαι, θα έλεγα στην πρώτη μου ομιλία:

Αγαπητοί Έλληνες και Ελληνίδες.

Δεν χρειάζεται να σας υπενθυμίσω ότι η Ελλάδα περνάει δύσκολες μέρες. Αν και τα τελευταία δυο χρόνια ζούσα στο εξωτερικό παρακολουθούσα με μεγάλο ενδιαφέρον το τι συνέβαινε στην Ελλάδα. Είμαι ενήμερος όλων των προγραμμάτων που η κυβέρνηση έχει εκτελέσει τα τελευταία δυο χρόνια. Διορίστηκα εντολοδόχος πρωθυπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης «ευρύτερης συνεργασίας» με τη εντολή την υλοποίηση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου και των αποφάσεων που συνδέονται μ' αυτές. Η χώρα βρίσκεται σε «κρίσιμο σταυροδρόμι» και οι επιλογές που θα γίνουν ως προς την πολιτική που θα εφαρμοστεί «θα είναι καθοριστικής σημασίας για την ευημερία του ελληνικού λαού».

Είναι πολύ νωρίς να σας παρουσιάσω τη πολιτική που θα ακολουθήσω. Αυτό θα γίνει μετά από σοβαρές συζητήσεις με το «νέο» υπουργικό συμβούλιο. Σήμερα θέλω να σας πω το πρώτο που θα ήθελα να πετύχω κατά την διάρκεια της βραχυχρόνιας θητείας μου. Από καιρό με βασανίζει ένα παράξενο φαινόμενο. Οι Αμερικανοί όταν θέλουν να περιγράψουν μια κατάσταση που όλοι ξέρουν ότι υπάρχει και που είναι οφθαλμοφανείς, αλλά όλοι προσποιούνται ότι είτε δεν το βλέπουν, το λένε ο Ελέφαντας στο δωμάτιο. Φυσικά είναι φύσει αδύνατον να μη βλέπει κανείς τον τεράστιο ελέφαντα που είναι καταμεσής στο δωμάτιο αλλά, για τον έναν ή τον άλλον λόγο, τον αγνοούν. Στη περίπτωση της Ελλάδας ο ελέφαντας στο δωμάτιο είναι το Κράτος με τα τρία όργανά του δηλ., τη Βουλή ως το νομοθετικό όργανο, τη Κυβέρνηση ως το εκτελεστικό όργανο και τη Δικαιοσύνη. Από περιέργεια ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στα δυο πρώτα όργανα δηλ., τη Βουλή και την Κυβέρνηση μόνο. Η ελληνική βουλή έχει 300 βουλευτές και γύρω στους 50 Υπουργούς, Υφυπουργούς κτλ. Επίσης η Ελλάδα έχει 25 Ευρωβουλευτές. Όλοι αυτοί οι βουλευτές και υπουργοί έχουν καταπληκτικά προνόμια. Οι υπερβολικοί μισθοί και οι δεκάδες άλλες αποδοχές όπως τα πολυτελή αυτοκίνητα και τα πλουσιοπάροχα γεύματα και ταξίδια, που ανέρχονται σε δεκάδες χιλιάδες ευρώ ανά άτομο ανά μήνα, αποτελούν πραγματικά σκάνδαλα. Ο ελέφαντας, δηλ., το κράτος, καταβροχθίζει καθημερινά τεράστιες ποσότητες δένδρων και φυτών που οι έλληνες πολίτες φυτεύουν με τον ιδρώτα τους.

Έτσι λοιπόν αγαπητοί συμπατριώτες έχω πάρει τη απόφαση να ζητήσω από την νέα ελληνική βουλή να σκαρώσει ένα νομοσχέδιο το οποίο θα μειώνει τους δυο αυτούς οργανισμούς, δηλ., τη βουλή και τη κυβέρνηση κατά 50%. Με άλλα λόγια θα προτείνω στις επόμενες εκλογές να εκλέξει η χώρα 150 βουλευτές. Ξέρω τι θα μου πουν: μα το Σύνταγμα λέει 300. Εγώ πιστεύω ότι ο λαός έκανε το σύνταγμα και ο λαός μπορεί να το αλλάξει. Δεν πάει άλλο αγαπητοί μου συμπατριώτες. Ο κόσμος έχει αλλάξει. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται 300 βουλευτές τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή ένωση στις Βρυξέλλες παίρνει όλες τις σοβαρές αποφάσεις. Το σύνθημα λοιπόν είναι Δ δια 2: δηλαδή, να κόψουμε τον δημόσιο τομέα στο μισό γιατί με τη ελάττωση του αριθμού των βουλευτών θα ελαττωθούν αναγκαστικά και οι «βοηθοί» και όλοι οι πολυάριθμοι «άλλοι» που εξυπηρετούν τη βουλή και τη κυβέρνηση.

Επίσης σκέπτομαι να προτείνω μια «οροφή» στους μισθούς και να περικόψω μερικές πρόσθετες αποδοχές. Για παράδειγμα λέω ότι ένας μισθός των 3.500 ευρώ, δηλ., το μισό από αυτό που παίρνουν σήμερα, για τους βουλευτές και υπουργούς είναι υπεραρκετός. Επίσης νομίζω ότι οι βουλευτές και υπουργοί μπορούν κάλλιστα να χρησιμοποιούν τα δημόσια μέσα μεταφοράς. Η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να χρεώνεται και να αγοράζει πολυτελή αυτοκίνητα από τους βορειο-ευρωπαίους και να τα δίνει δωρεάν στους βουλευτές και υπουργούς. Ήμαστε μια φτωχή χώρα, ανεξάρτητα αν τις τελευταίες τρεις δεκαετίες νομίζαμε ότι είχαμε «τα χρήματα.» Τελικά για ποιο λόγο πληρώνεται ο βουλευτής 300-400 ευρώ την ημέρα για να συμμετέχει σε μια επιτροπή. Νομίζω ότι αυτό είναι το κύριο μέρος της δουλειάς που τον επέλεξε ο κόσμος.

Επίσης θα ήθελα να προτείνω στη νέα κυβέρνηση να ζητήσει από τους εταίρους μας στο ΝΑΤΟ ένα δικαιοστάσιο τριών ετών. Με άλλα λόγια θα επιθυμούσα να αναγγείλω στον αρχηγό του ΝΑΤΟ ότι η Ελλάδα αδυνατεί να συνεχίσει στην ετήσια «ανανέωση» του πολεμικού εξοπλισμού. Έτσι για τα επόμενα τρία χρόνια η Ελλάδα δεν θα αγοράσει κανένα αεροπλάνο, υποβρύχιο, τανκς ή οτιδήποτε άλλο που απαιτεί την επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού για τον απλό λόγο ότι δεν αντέχει. Η Ελλάδα θα επαναλάβει την ανάληψη των πολεμικών της υποχρεώσεων όταν καταφέρει να φέρει τα οικονομικά της σε μια αποδεκτή θέση.
Νομίζω ότι αυτές οι τρεις ενέργειες θα δώσουν το μήνυμα στον ελληνικό λαό ότι η νέα κυβέρνηση «δίνει το καλό παράδειγμα» κάνοντας αυτό που επιβάλει στον απλό πολίτη!

Τελειώνοντας θα ήθελα να προτείνω μια πολιτική ενίσχυσης του ιδιωτικού τομέα. Η επιθυμία μου είναι να δω τον ιδιωτικό φορέα, δηλ., Μικρές, Μεσαίες και Μεγάλες ντόπιες και ξένες επιχειρήσεις, να διπλασιάσει τη συμμετοχή του στη οικονομία της χώρας. Το κράτος με τα χρήματα που θα εξοικονομήσει από τη συρρίκνωση της Βουλής, της Διοίκησης και γενικά του δημόσιου τομέα θα βοηθήσει στη δημιουργία νέων επιχειρήσεων που θα απορροφήσουν τα εκατομμύρια ανέργων και ιδιαίτερα των νέων με τα πολλαπλά πτυχία που κατακλύζουν καθημερινά τα πεζοδρόμια. Υπολογίζω ότι με την αναζωπύρωση των ήδη υπαρχόντων επιχειρήσεων και των εκατοντάδων νεοϊδρυομένων (Start-ups) η χώρα θα αρχίσει να αναπτύσσεται οικονομικά. Το σύνθημα εδώ λοιπόν είναι διπλασιασμό του ιδιωτικού τομέα. Ι επί Δυο!

Εν κατακλείδι η βασική μου φιλοσοφία που θα καθοδηγεί την πολιτική της νέας κυβέρνησης μπορεί να συνοψιστεί απλά ως: Δ δια 2 και Ι επί Δυο! Μισό δημόσιο και διπλάσιο ιδιωτικό.

Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε να μπορέσω να εκφράσω μερικές ιδέες που έχω για την βελτίωση της οικονομικής, πολιτικής και πάνω απ’ όλα ψυχολογικής και συναισθηματικής κατάστασης της Ελλάδας.
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ

The Elephant in the Room

There is a phrase used by Americans when they want to describe a situation in which everyone knows there is something very obvious butthey pretend not to see or just ignore it. They say there's an elephant in the room that nobody sees. I'm sure Mr. Papademos, who has just accepted the role of Prime Minister, and we wish him Good Luck, knows the importance of this expression. Like a good compatriot and a colleague, but a bit older, I will take the liberty ofoffering him some advice.

The first and foremost advice is to recognize and describe to our compatriots the elephant. We briefly give this elephant the name “The State or Administration.” To make the analogy of the elephant with the administration understood, some information about elephants is necessary. The elephant is the largest animal on earth. The newborn weighs 105 kilos. It usually lives around 50 to 70 years. The largest elephant was killed in Angola in 1955 and weighed 11.000 Kg. The elephant is a vegetarian animal that spends up to 16 hours a day eating plants. Its digestive system digests only 40% of the intake and for this reason an adult elephant consumes 140 to 270 kilos of food per day. Consequently, as we see in films, wherever the elephant roams it leaves behind broken trees and downtrodden land. The main advantage of the elephant is that it has no serious predators.  

In the case of Greece, the elephant in the room is the state with the three bodies, i.e., the Parliament, legislative body, the Government, the executive and the Judiciary. Out of curiosity, let's take a quick look at the first two bodies i.e., the parliament and the government alone. The Greek parliament has 300 deputies and 50 ministers and deputy ministers. Greece also has 25 Members of the European Parliament (MEP). All these MPs and ministers have amazing benefits. Their excessive salaries and dozens of other remunerations such as luxury cars and lavish meals and trips are real scandals. The elephant-State in Athens devours daily huge quantities of trees and plants that Greek citizens are planting in with their sweat.

Yes, Mr.  Papademos, this elephant, the government, is too disproportionate to the environment in which it grazes. My advice then is in the same spirit that I gave to Mr. Karamanlis, when for the first time as prime minister he made the traditional speech at the opening of the International Fair of Thessaloniki. If I was in his position, and thank God I am not, I would say:

Dear Greek men and women.

No need to remind you that Greece is in dire straits. Although the last two years I lived abroad I followed with great interest what was happening in Greece. I am aware of all the programs the government has executed over the past two years. I was appointed prime minister of the transitional government's "extensive cooperation" with the mandate to implement the agreement of October 26 and all the decisions associated with it. The country is at "crossroads" and the choices made in the policy would apply "will be crucial for the prosperity of the Greek people."  

It is too early to present the policy that I will follow. This will be done after serious discussions with the "new" cabinet. Today I want to say first what I would like to accomplish during my brief tenure. For a long time now I’ve been tortured by a strange phenomenon. Americans when they want to describe a situation they all know that’s evident, but all pretend not to see call it “The Elephant in the Room.” Of course it is inherently impossible not to see the huge elephant that is middle of the room but for one reason or another, we choose to ignore him. In the case of Greece the elephant in the room is the state with the three bodies, i.e., the Parliament (legislative body), the Government (the executive body) and the Judiciary. Out of curiosity, let's take a quick look at the first two bodies i.e., the parliament and the government alone. The Greek parliament has 300 members (MPs) and 50 ministers and deputy ministers. Greece also has 25 Members of the European Parliament (MEP). All these MPs and ministers have amazing benefits. Their excessive salaries and dozens of other remunerations such as luxury cars and lavish meals and trips are real scandals. The elephant-State in Athens devours daily huge quantities of trees and plants that Greek citizens are planting in with their sweat.

So, dear compatriots, I have made the decision to ask the “new” Greek parliament to propose a bill that would reduce these two bodies, i.e., parliament and government by 50%. In other words, I will propose at the next election the country elects 150 members. I know what they will say to me: but the Constitution says 300. I believe that the people made the Constitution and the people can change it. It can’t go on anymore dear compatriots. The world has changed.Greece does not need 300 MPs when the European Union in Brussels makes all major decisions. The message then is D divided by 2: i.e. to cut the public sector in half. The decreasing number of MPs would necessarily also diminish the "helpers" and all the many "others" who serve the parliament and government.

Also I wish to suggest a "ceiling" on wages and eliminate some of the “extra” earnings. For example, a salary of 3,500 Euros, i.e. half of what they get now, for MPs and ministers is more than sufficient. I also think that MPs and ministers could easily use public transport.Greece is not able to be paying huge interest for borrowed money to buy luxury cars from the Northern Europeans to give them free to its MPs and ministers. We are a poor country, regardless of the assertions that the last three decades we pretended that we “had money.” Honestly, why should the MPs be paid 300-400 Euros per day to participate in a committee. I think this is the main part of the job for which they were elected.

Also I would suggest the new government to ask our partners in NATO for a moratorium of three years. In other words, I would like to explain to the head of NATO that Greece is unable to continue its annual "renewal" of arms. So for the next three years, Greece will not buy any airplane, submarine, tank, or anything else that increases the burden of the state budget for the simple reason that we just cannot afford it.  Greece will resume its military obligations as soon as is able to bear the cost and bring its debt to an acceptable level.

I think these three steps will give the message to the Greek people that the new government "governs by example" by assuming the same burdens it imposes on its citizens!

Finally, I would like to propose a policy of strengthening the private sector. My desire is to see the private operator, i.e. Small, Medium and Large local and foreign companies double their participation in the economy. The state with the money it will save from the shrinking of the expense of the public sector will help create new businesses that will absorb the millions of unemployed, especially young people with multiple degrees who crowd the sidewalks every day. I reckon that with the revival of existing businesses and the new Start-Ups the country will begin to grow economically. The message here is double the private sector (I). I times Two!

In conclusion the main philosophy that guides the policy of the new government can be summarized simply as: D divided by 2 and P multiplied by 2! Half the public and double the private.

Thank you for honoring me with your presence and enabling me to express some of the ideas that I have for improving the economic, political and above all psychological and emotional state of Greece.

Hail to Greece!