GREEK ELECTIONS 2010

Τετάρτη, 3 Νοεμβρίου 2010
Τα Ίδια Παντελάκη μου…
Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα έχει γίνει πλέον ανυπόφορη. Οι πολιτικοί ηγέτες, ιδιαίτερα οι ηγέτες των δυο μεγάλων κομμάτων, το έχουν παραξηλώσει. Αντί να προσπαθήσουν να βρουν έναν τρόπο αξιοπρεπούς συνεργασίας που θα οδηγήσει τη χώρα σε ένα μονοπάτι, όσο δύσκολο και ανηφορικό να είναι, μιας σχετικής ανάκαμψης της οικονομίας ξοδεύουν το χρόνο τους και τα δυσεύρετα χρήματα του κοσμάκη σε πολυέξοδα ταξίδια και γεύματα όπου του δίνεται η ευκαιρία να «ροκανίζουν τα ροκανίδια» και να μπλέκονται σε ατέρμονες κοκορομαχίες. Η τραγική κωμωδία έχει φτάσει στο ζενίθ με τις δηλώσεις του κυρίου Πρωθυπουργού ότι εάν δεν έχουν οι δημοτικές εκλογές τα ποθητά αποτελέσματα τότε λέει σχετικά με την προκήρυξη εθνικών εκλογών «Δεν μπλοφάρω, δεν δραπετεύω από τα προβλήματα, δεν υπολογίζω την υστεροφημία μπροστά στις επιτακτικές ανάγκες και το μέγεθος των προκλήσεων».
Κάτι πολύ στραβό συμβαίνει στην Ελλάδα. Ή στραβή είναι η θάλασσα ή στραβά αρμενίζουμε, κύριε Πρωθυπουργέ. Ποιες προκλήσεις εννοείται; Είναι πράγματι πρόκληση το αν οι πολίτες δεν επιλέξουν τους υποψηφίους δημάρχους και περιφερειάρχες που προτείνει το κυβερνόν κόμμα; Γιατί είναι απαραίτητο να έχει ο κύριος πρωθυπουργός τους δήμους και τις περιφέρειες με το μέρος του; Δεν του φτάνει η καταπληκτική πλειοψηφία που έχει στην βουλή; Γιατί αυτή η λαιμαργία; Αναρωτιέμαι γιατί άραγε να λέγονται οι δήμοι τοπική «αυτοδιοίκηση;» Άλλες είναι οι επιτακτικές ανάγκες κύριε πρωθυπουργέ. Δεν λέγονται δήμοι και περιφέρειες. Λέγονται δημοσιονομικό έλλειμμα, δημόσιο χρέος, δάνεια, ομόλογα, επιτόκια, σπρέντς, με μια λέξη μάρκετς. Δεν μιλάμε φυσικά για τις πραγματικά μεγάλες προκλήσεις: συρρίκνωση της οικονομίας, πληθωρισμός, ανεργία και απουσία θετικής προοπτικής για τον Έλληνα πολίτη. Η συμβουλή για τον κύριο πρωθυπουργό είναι η ίδια που έδωσε ο James Carville στον υποψήφιο Bill Clinton, «It’s the Economy, stupid!»
Δυστυχώς τα παραπάνω είναι «ψηλά γράμματα» για τους ευνοούμενος κατοίκους του Άστυ. Οι εκατοντάδες βουλευτές, δεκάδες υπουργοί και χιλιάδες πρόεδροι, αντιπρόεδροι και διευθυντάδες των λεγόμενων ΔΕΚΟ δεν έχουν κανένα πρόβλημα. Είναι όπως έλεγε η μακαρίτισσα η μάνα μου «κάτ από τσ τριανταμία.» Οι εξαψήφιοι, κατά ένα μεγάλο μέρος αφορολόγητοι, μισθοί τους καταθέτονται στην τράπεζα «βρέξ χιονίσ.»
Όλα αυτά είναι φυσικά γνωστά. Εκείνο που εκπλήσσει τον εξ αποστάσεως παρατηρητή της πολιτικής κατάστασης της Ελλάδας είναι η έλλειψη σοβαρότητας των πολιτικών ηγετών και η αδυναμία τους να μάθουν από τα παθήματά τους. Το μεγάλο σφάλμα του νεοεκλεγέντος πρωθυπουργού ήταν η ανυπομονησία του να δείξει στον κόσμο ότι αυτός θα είναι καλύτερος από τους άλλους που νίκησε στις εκλογές. Οι άλλοι ήταν ψεύτες και απατεώνες καθόσον έκρυβαν την πραγματική κατάσταση των δημοσιονομικών μεγεθών όπως το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού και το μέγεθος του εθνικού χρέους. Καλά οι έλληνες μπορεί να το έχαψαν αλλά υπάρχουν και άλλοι πιο πεπειραμένοι που ζουν από τις κουταμάρες των πολιτικών. Οι Soros, Paulson και οι συνάδελφοι του κερδοσκόποι έχουν πλουτίσει ποντάροντας στο ότι οι κυβερνήσεις είναι ανίκανες να πάρουν σωστές αποφάσεις ή και να εκτελέσουν σωστά τις τυχόν σωστές. Εκτός τούτου οι «ξένοι» είναι καλύτεροι γνώστες της ελληνικής ιστορίας από εμάς. Είναι για παράδειγμα γνώστες του Παράδοξου του Επιμενίδη. Κρῆτες ἀεὶ ψεῦσται (οι Κρήτες είναι πάντα ψεύτες). Κατά τον 19ο αιώνα διατυπώθηκε με βάση τη φράση του αυτή ότι οι Κρήτες είναι ψεύτες το εξής λογικό παράδοξο, γνωστό και ως παράδοξο του Επιμενίδη:
• Ο Επιμενίδης λέει ότι όλοι οι Κρήτες είναι ψεύτες
• Ο Επιμενίδης είναι Κρητικός
• Άρα ο Επιμενίδης λέει ψέματα
• Άρα οι Κρήτες λένε την αλήθεια
• Άρα και ο Επιμενίδης λέει την αλήθεια
• Άρα οι Κρήτες είναι ψεύτες κ.ο.κ.
Έτσι σκέφτηκε και η παγκόσμια χρηματοπιστωτική αγορά όταν άκουσε τον κύριο έλληνα Παπανδρέου πριν ένα χρόνο να διατυμπανίζει συνεχώς στα ΜΜΕ ότι οι προηγούμενοί του έλληνες ήταν ψεύτες! Αναρωτήθηκαν λοιπόν οι κερδοσκόποι «Πιστεύεις κάποιον που λέει ότι όλοι οι συμπατριώτες του είναι ψεύτες;» Δεν χρειάστηκε πολύ σκέψη να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι εδώ πρόκειται για τα παραδοσιακά «κορόιδα» που κατά το ρητό της Wall Street γεννιούνται κάθε μέρα. [A Sucker is born every day] Οι συνέπειες αυτής της απερίσκεπτης συμπεριφοράς του να απομονώνεις το μυαλό για να έχει ανεξέλεγκτη ελευθερία το στόμα είναι γνωστές. Η διαφορά μεταξύ το τι πληρώνουν οι καλοί πελάτες και τι πληρώνουν οι αφελείς έφτασε στο ζενίθ. Οι κερδοσκόποι των χωρών χαμηλού κινδύνου, όπως η Γερμανία και η Αμερική, δανειζόταν χρήματα με ένα επιτόκιο 3%, το λεγόμενο risk free rate και δάνειζαν στην υψηλού ρίσκου Ελλάδα με 8-10 %. Ιδού το περιβόητο Σπρέντ των 500 με 800 βασικές μονάδες. Το μάθημα που έμαθε ο κύριος πρωθυπουργός; όπως λέει και ο τραγουδιστής «Και σχόλια μηδέν.»!
Τώρα άνοιξε πάλι το κουτάκι του οι κύριος πρωθυπουργός. Φοβερίζει ότι αν την 7η Νοεμβρίου ημέρα Κυριακή το βράδυ οι δημοτικές εκλογές δεν παν με το μέρος του θα προκηρύξει εκλογές ή θα αναβάλει το δεύτερο γύρο. Όχι κύριε πρωθυπουργέ κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με το λαό. Ζούμε σήμερα στη Εποχή της Αβεβαιότητας. Ναι αβεβαιότητα με άλφα κεφαλαίο. Αβεβαιότητα είναι η ανικανότητα του ανθρώπου να κάνει μια δήλωση σχετικά με το τι θα γίνει ένα λεπτό από τώρα και να βγει αυτή η δήλωση σωστή. Για αυτό το λόγο κύριε πρωθυπουργέ θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί τι λέμε. Ιδιαίτερα ο οποιοσδήποτε έχει όλο τον κόσμο ως ακροατήριο.
Ξέχασε λοιπόν τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Κατά πάσα πιθανότητα λίγοι θα κάνουν τον κόπο να ψηφίσουν. Συγκεντρώσου στο πρώτου σου καθήκον: ελαχιστοποίηση της αβεβαιότητας. Μην ρίχνεις λάδι στη φωτιά της διεθνούς χρηματοπιστωτικής αγοράς. Δείξε σταθερότητα της πολιτικής σου και πάνω απ’όλα ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ!